Hayata Dair Sorular

Şu hayatta herkes bir şeyler istiyor. Bir plan, bir gelecek; hedefler, çabalar ve hayal kırıklığı. Belki azıcık bir mutluluk istediği, belki uğrunda ölünecek bir amaç, belki kendin olmak, tamamen özgürlük, sevilmek belki de… Her ne olursa olsun herkes savruluyor bir yana. Yönetim, sistem, gelenek, aile, ırk, din, dil, cinsiyet; şimdi her şeyi bir kenara bırakalım: Biz neden buradayız? Ne istiyoruz? Neden 'var’ız ve amacımız ne? O büyük resim var ya hani, nerde o? 

Kaçımız ne kadar, nereye kadar sorguluyor bunu bilmiyorum, ama şu bir gerçek ki; gerçeği öğrenmenin acısındansa basitliği, görmemeyi seçiyoruz. Aslında şuracıkta, tam önümüzde… Uzatsak dokunacak elimiz. Gerçeğe bu kadar yakınken bir bu kadar da uzak olmanın anlamı ne?

Çok fazla soru soruyorum, çünkü cevaplardan fazla soruların olması gereken bir konu bu. Ne kadar sorguladığın ve ne kadar kabullendiğinle alakalı aslında biraz… Mesela her şey yolundayken, mesela mutlu olduğun anlarda bile bi boşluk, bir an nereye gidiyor bu hayat demiyor musun? Soruların var, farkındasın ama cevap alamayacağından o kadar eminsin ki reddediyorsun sormayı. Çünkü görmezden gelmek kolay, görmezden gelmek basit ve düz; kafa karıştırıcı değil. Herkes bu yoldan geçmiş, böyle yaşamış, böyle ölmüş işte; sende böyle geç, böyle yaşa, böyle öl diyorlar. Cidden ‘böyle’ olmasına izin mi vereceksin? O zaman sen neredesin? Başkasının çizdiği yolu yürüdüğüne göre ‘sen’ olmanın anlamı ne?

Sorular fazla, cevaplar sorulardan da fazla. Kimisi güç diyor, kimi enerji; kimi din diyor, kimi her şeyi reddediyor. Ben sana burada kendi cevabımı da verebilirim, ama yol gösterirken seni de kapıp götürebilirim. Dolayısıyla benim doğrum bana, senin ki sana. Herkes kendi doğrusunu bulmalı. Umarım ortak doğruda birleşiriz. Ben ancak sana soruları gösterebilirim. Sorgulaman gerekenleri. Ot gibi yaşama. ‘Etrafa gram katkın olsun.'⁽¹⁾. Hiçbir şey bulamadıysan, hiçbir yol doğru gelmiyorsa en azından kalk bir ağaç dik. Kimseye zararın olmaz. Bakarsın o ağaç gün gelir sana duacı olur. Hiçbir şey yapamamışsan bile, boşuna yaşamamış olursun böylece.

Sorulara gelince, soruları yazdım aslında; tüm metin bir soru. Sorgula onları. Sorgula mesela neden yaşadığını, bir karıncanın aynı anda neden yaşadığını da sorgulayarak. Sorgula mesela evreni, etrafa saçtığın minik bilyelerin bile rastgele dağılmadığını anlayarak. Sorgula kalbin nasıl pompalar kanı, elektronlar çekirdeğine düşmeden dönebilirken. Ama doğru sorgula, kalkıp internette sorgulayıp; sonra bulduklarını doğru sanma. Daha çok kaybolursun. Aklını kullanmayı unutma!

Ve şimdilik iyi bak kendine, tekrar görüşmek üzere…

Görsel kaynak: https://unsplash.com/photos/oMpAz-DN-9I 

                          https://unsplash.com/photos/CND1MBxLA6M 

⁽¹⁾ Ahmet Şerif İzgören - Süpermen Türk Olsaydı Pelerinini Annesi Bağlardı (sf:14)